De kast van De Verzamelaar geeft zo op het oog niet bloot waar zijn voorliefde ligt. De kans is zelfs aannemelijk dat zijn kast een huiselijke vanille uitstraalt. Iets dat past bij zijn gewone leven.
Net als elke verzamelaar trekt hij zich van tijd tot tijd terug om zich onder te dompelen in zijn verzamelwoede. Afhankelijk van de vorderingen die zijn inspanningen hebben opgeleverd scrolt hij door vele appjes en checkt zijn mailbox.
Dat ene subje, wat toen niet echt hapte. Wellicht dat ze nu te paaien is, de verzamelaar verzendt een bericht en is blij verrast direct een antwoord te krijgen. Hij voelt de adrenaline toenemen, zou dit de opening van een mooie wandeling worden? De jacht heeft hij alweer eventjes gelaten voor wat het was, echt actief jagen op blanco subjes is een slopende bezigheid. Daarom heeft de verzamelaar een extra bestand, een soort back up voor mindere tijden. Hij hoeft alleen maar iets uit dat bestand te vissen om er op voort te borduren. Er is per slot van rekening al een begin gemaakt, dat maakt dat dit een minder tijdrovende weg is om zijn verzameling uit te breiden. Compleet is deze nooit, er is altijd ruimte om een nieuwe aanwinst toe te voegen.
De verzamelaar mijmert, eigenlijk zou er een manier moeten zijn om de jacht zelf, die bijzondere reis, te archiveren. Want wat de verzamelaar verzamelt zijn niet zozeer de overwinningen, eenmaal overwonnen is namelijk de glans er af. Elke verzamelaar kent en weet dit, het is de spanning ervoor die het zo aantrekkelijk maakt.
Het zoeken naar het juiste object, waarbij het niet alleen maar gaat om uiterlijk. Ze moet ook gemakkelijk te paaien zijn, kirrende geluidjes van geluk maken wanneer hij een berichtje stuurt. De verzamelaar krijgt namelijk een soort orgasme van deze afhankelijkheid, het bevredigt hem te weten dat ze smachtend op hem wacht. Het geeft een zinderende spanning te weten dat ze alle andere jagers buiten spel zet en zich alleen openstelt voor hem. Pas dan begint voor hem het echte spel, het is een spel van wikken en wegen. Elk object is anders en tegelijkertijd zijn er zoveel overeenkomsten.
Zo willen ze allemaal graag smachtend wachten op een bericht, de verzamelaar weet dit en speelt erop in. Waarbij hij vakkundig weet te manouvreren. Het is een kwestie van opbouwen, van opvoeren van de spanning. Er moet zeker niet te lang in het domein van digitale woorden vertoefd blijven, er moet toegewerkt worden naar een moment van ontmoeten. Iets dat altijd een spannend moment is voor de verzamelaar, want de ontmoeting kan het spel maken of breken. De informatie die hij tijdens een ontmoeting binnen kan halen over het object is bepalend voor het vervolg.
Of wel het object eindigt in zijn trofeeën kast, om van tijd tot tijd uit de kast te halen en af te stoffen. Of wel het object wordt zijn nieuwe project, om nog even verder mee te spelen.
Het is die dans van valse beloftes dusdanig presenteren dat de argeloze objecten het geloven, dat ze ervan overtuigd zijn dat hij de ware is en zichzelf uit de markt halen. Waarmee ze onbereikbaar worden voor andere jagers. Eigenlijk heeft de verzamelaar geen goed woord over voor De Jager. Want de Jager wordt volledig in beslag genomen door de jacht, met maar één doel: De prooi binnen halen.
Dat mist een zekere finesse, een verfijning die de verzamelaar boven de jagers plaatst.
Al zijn er wel jagers waar hij bewondering voor kan hebben. Dat zijn de jagers die niet elke prooi volledig opgebruiken en dan als oud vuil weggooien, de jagers die een prooi achter de hand houden voor mindere tijden, dat zijn degene die zijn respect krijgen.
Want elke verzamelaar weet, leven staat niet altijd toe om de volle focus te leggen op het uitbreiden van de verzameling. En dan is er niets prettiger dan een goed aangelegd archief met eerder gevonden objecten, daar kun je jaren mee vooruit.
De grootste dreiging voor de verzamelaar wordt gevormd door evenwichtige dames met onderdanige gevoelens, zij zijn weliswaar een uitdaging voor hem maar ook te hoog gegrepen. De verzamelaar ziet in de communicatie hoe zijn mooie woorden geen grip krijgen, sterker nog ze worden kritisch ontvangen.
Kritiek is de smaakmaker die de verzamelaar niet gebruiken kan, het geeft teveel pit aan zijn zoektochten. De verzamelaar geeft de voorkeur aan onervaren en gemakkelijk te beïnvloeden objecten, die hij overigens object noemt maar dat is wellicht wat subjectief 🙂
Zinnestrelend 
Plaats reactie