Sensitieve Motivaties

In het proces van in contact met mijzelf blijven ben ik vaak zoekende. Wat werkt? Wat brengt me iets? Wat kost me alleen en brengt me niets?

Omdat fotografie iets is waar ik graag mee bezig ben, en omdat ik dagelijks wel vintage foto’s zie passeren die me intrigeren of inspireren, besloot ik te proberen daar meer mee te doen. Nu ben ik overduidelijk niet van de selfie generatie, ook werk ik het liefst met mijn foto camera en niet met de camera van mijn telefoon maar ik ben soms ook beperkt in mijn energie en dan is de camera op mijn telefoon toch de beste optie.

Het zijn geen hoogstandjes, deze collectie foto’s. Het gaat mij ook eigenlijk meer om het gevoel, om het bewust bezig zijn met (opnieuw) aftasten van mijn sensitief en sensuele gebieden.

De parels draag ik zelden, ze deden me wel denken aan een zomers sandaaltje dat ik ooit ergens kocht omdat ik ze mooi vond. Het zijn slippers met een band van parels. Ik noemde ze altijd gekscherend ‘mijn maso schoenen’ want ik kan ze niet langer dragen dan 1 a 2 uur en daarna heb ik diepe markings van de parels die in mijn huid duwden. Het dragen geeft ook een bepaald gevoel, dat gevoel kwam direct boven toen ik met de parels voor deze foto verzameling bezig was. Het is een mengeling van pijn die een prettige prikkel geeft en pijn die op de grens ligt en maakt dat ik de schoenen uit wil doen en ver weg gooien. Het gevoel maakt verbinding met de masochiste in mij. Het bewust verbinding maken met de masochiste in mij op deze manier was nieuw voor me. Door de jaren heen heb ik verschillende keren gekozen voor auto-sm als het verlangen naar pijn (en de rust die het daarna geeft) te hevig werd. Ik heb daar altijd een soort haat/haat verhouding mee gehad. Het kost me veel energie om het moment zo in te richten dat ik kan balanceren tussen de sadist zijn die de masochiste nodig heeft en de overgave aan mijzelf die ook nodig is. Naderhand is er bijna altijd een kater en een leeg gevoel, het geeft me weinig maar is wel een soort noodgreep. Soms kan ik niet anders om de enorme onrust van binnen te sussen.

Het gevoel dat ik nu met foto’s maken had was anders, subtieler, met meer rust en balans. Het kostte me ook veel minder energie.