De rode draad

Door de jaren heen is samen fotograferen een rode draad geweest die ons verbond. Eerst in het verkennen van dynamieken die we in ons bdsm spel nog niet aan het aftasten waren en ook tijdens moeilijke periodes waarin we weinig bdsm kon zijn, óf waarin we elkaar moeilijk konden vinden, gaf samen aan een fotoshoot werken ons een kader en een stukje verbinding. Al was het alleen maar in dat moment van de shoot.

Veel van de foto’s bekeek ik kritisch, ik vond mijzelf niet mooi of ik zag teveel van de pijn en strijden uit ons dagelijks leven waardoor ik niet snel geneigd was iets uit de shoots te delen. Soms deed ik dat wel op FetLife maar zodra ik overwegend reacties kreeg in de trant van ‘geil plaatje’ of ‘zo wil ik je ook wel gebruiken’ dan verwijderde ik de foto weer. Op mijn blog probeer ik een middenweg te vinden, ik deel hier geen foto’s waar mijn gezicht heel herkenbaar op staat. Niet omdat ik daar moeite mee heb maar omdat ik hier al heel erg veel persoonlijke zaken deel en ik wil iets voor mijzelf houden.

Deze set foto’s komen van een shoot uit 2014 of 2015, bondage is iets waar we beiden weinig ervaring mee hebben en om het er dan esthetisch uit te laten zien is best een uitdaging. Het gevoel van overgeleverd te zijn aan het touw vind ik wel een erg prettig gevoel, het brengt me bij rust, bij het gevoel dat er niets van me verwacht wordt (wat anders is tijdens andere bdsm momenten). Op Art Sensique heb ik een aantal (digitale) schetsen staan die gebaseerd zijn op enkele foto’s uit deze shoot.

Plaats reactie

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag