Maandagochtenden

Ooit had ik een baan als rij instructeur. Veel vrijheid maar ook veel uren verdeeld over de dag, een paar in de ochtend, een paar in de middag, een paar in de avond. Vier avonden in de week en dan ook nog eens een paar uur op zaterdag. De maandagen hield ik voor mijzelf, en daar is mijn prettige maandaggevoel ontstaan. Een dag waarop ik van mijzelf niets moet, lekker mag lummelen, dagdromen. Ik denk dat ik door de jaren heen talloze blogs op maandag heb geschreven, dat had natuurlijk ook te maken met het feit dat in de weekenden er veel gebeurde dat een plekje moest krijgen. Niet alleen heb ik mijn bdsm gevoelens in de praktijk verkend maar ook werden trio’s, partnerruil en parenclubs verkend. Maandag werd dus een dag met ruimte voor reflectie, een moment om te ademen na de intensheid van de weekenden.

Inmiddels zijn de weekenden doorgaans rustiger, ik heb veel verkend en ontdekt, lange tijd waren de weekenden ook bestemd voor het gezinsleven en er is minder behoefte om steeds nieuwe ervaringen op te doen. Er is meer rust, al gaat dat jammer genoeg ook gepaard met een veranderende dynamiek in mijn bdsm relatie wat vooral leidt tot gevoelens van gemis en daar wil ik niet over blijven schrijven.
Afgelopen weekend hebben partner en ik geprobeerd om de connectie van samen bdsm beleven weer aan te gaan. Helaas bleven bij mij alle deuren potdicht, ik kon de verbinding met mijn eigen gevoel niet aangaan en het enige dat overbleef was berusten in een vorm van overgave die vooral mentaal gestuurd werd maar ik niet kon voelen. Desondanks vind ik het wel stoer van ons dat we het blijven proberen, ik ben me er gaandeweg van bewust geworden dat in de afgelopen anderhalf jaar ik meer beschadigd geraakt ben door een partner die door hersenbeschadiging veranderde dan ik door had.
Het is dus ook een proces van helen, van weer vertrouwen opbouwen. Zowel in onze gezamenlijke dynamiek als in mijn zelfvertrouwen want ook die is afgebrokkeld.

Gister hebben we genoten van een dagje naar een museum en van het heerlijke voorjaarsweer, dan is er ook ruimte om samen te reflecteren op de avond ervoor. En vandaag stap ik in mijn eigen stukje terugkijken op het weekend maar vooral in de verbinding met mijzelf aangaan. Waar elke emotie er mag zijn en ik geniet van de rust van niets moeten.