Overweldigend in de puurheid

In de stilte komt het verlangen tot leven, heel even in een moment van samen zitten, lijf tegen lijf, ik adem jou en jij ademt mij. Je houdt me vast en ik laat los, ik voel de diepte die lonkt. Ze dweept, ze smeekt tot ook zij loslaat.
Ik adem, ik voel, ik ben, alles wordt één in dit moment. Dit moment waarin jij me vasthoudt, me woordloos laat weten dat je naar me verlangt, hevig verlangt. Ik voel de dans zonder dat we bewegen, leven staat ons even niet toe om de dans te bewegen op klanken van zinderende passie.
Dus bewegen we in de stilstand, wetend en verlangend. Smachtend en geketend aan het onvermogen om onze dans verder te voeren.

Ik sluit mijn ogen en voel, de kracht van jouw hand om mijn pols, de zwaarte van jouw lichaam tegen ’t mijne. Jouw zacht fluisterende woorden die het verlangen kracht bij zetten, niet dat dit nodig was. Alles in mij reageert op jou, ademt het verlangen net zo hevig. Mijn lichaam spreekt zonder woorden, de stille zucht slaakt een allesomvattende taal.

Nog dieper duik ik in mijzelf, alles neem ik tot mij, het onbeantwoorde verlangen, de sterke passie, mijn overgave die buigt, jouw Dominantie die staat, sterk en stevig.
Ik adem in en voel hoe ik weg drijf in bijzondere klanken van mijn sub-zijn. Zonder spel, zonder woorden, zonder sturen. Puur gevoed door ons wederzijds verlangen en de onmogelijkheid om samen diep te duiken.

Ik wieg op de klanken van mijn overgave aan jou. Een traan rolt over mijn wangen, dit is zo overweldigend in de puurheid. Er is een zoete pijn van gemis, een schreeuwend verlangen dat door mijn aderen kruipt en voor één kort moment wordt dit alles geabsorbeerd door de allesomvattende stilte van ons samensmelten.