Zomaar ineens werd ik aangenaam verrast door een leuk bericht in mijn inbox, mijn ‘leuke set benen’ hadden de interesse gewekt van de persoon in kwestie en deze wilde daar wel meer van zien.
Omdat ik altijd open sta voor prettig vriendschappelijk contact stuurde ik een mailtje terug en zo ontstond al snel een gesprek. Wel werd nog even mede gedeeld dat mijn Dom op de hoogte gebracht was van het contact dat met mij gelegd werd. Ik vind dit altijd een vreemde beweging, ik begrijp heus wel dat er bdsm relaties zijn waar binnen dit een normale dynamiek is maar het is geen standaard en ik kan me er mateloos aan ergeren wanneer iemand er klakkeloos van uit gaat dat dit de standaard is.
Grey had de mail met glimlach gelezen en vermoedelijk iets gedacht in de trant van ‘succes makker’, uiteraard had hij zijn zegen gegeven 😉 dus het contact kon een vervolg krijgen.
De man met interesse in mijn benen vervolgde enthousiast de mailwisseling met mij en stelde een vraag zodat ik inhoudelijk kon antwoorden. Iedereen die mij een klein beetje kent weet dat je van mij een inhoudelijk antwoord kunt verwachten, en ook dat ik deze gepaard laat gaan met een open vraag om te zien of ik ook inhoudelijke antwoorden terug krijg. Voor mij is dat wat de dynamiek van een prettig gesprek bepaalt, iemand die alleen vragen stelt en geen echte antwoorden geeft nodigt mij niet uit tot een verder gesprek.
Iets in mijn inhoudelijke antwoord leidde er bij hem toe mij te melden dat hij ook graag openheid, vertrouwen en transparantie had. Ook nam hij de moeite te bevestigen dat hij begrepen had dat ik geen optionele spelpartner ben, dat nam niet weg dat hij wel stiekem van mij en mijn foto’s kon genieten. Dat is natuurlijk ook zo, alle persoonlijke dingen die ik hier deel stellen een voyeur in staat daar van te genieten, als ik dat niet wil moet ik simpelweg niets openbaar plaatsen en het alleen voor vrienden zichtbaar maken.
Mijn vraag naar zijn ervaring en ontdekkingstocht werd beantwoord met een summiere alinea en de mail werd afgesloten met een open vraag. Ik geef eerlijk toe dat ik dat prettig vind, want als ik iets storend vind dan is het dat ik een gesprek moet blijven aansturen, dat ik telkens degene ben die met vragen stellen het gesprek gaande houdt en de ander geen vragen stelt.
In één van zijn korte antwoorden bespeurde ik een verschil omtrent het concept transparantie. Wat me niet verbaasde overigens. Het is me al vaker opgevallen dat mannen die getrouwd zijn stellen dat ze eerlijkheid, openheid en transparantie belangrijk vinden maar dit niet van toepassing is op de vrouw waarmee ze samenleven. Dat meten met twee maten is iets waar ik persoonlijk niets mee kan, ik veroordeel het niet maar het maakt mij wel iets duidelijk. Iemand die naar diens levenspartner niet open en eerlijk is zal vroeg of laat er geen probleem mee hebben om ook naar andere partners niet open en eerlijk te zijn.
Maar ik dwaal af, terug naar de conversatie.
Het antwoord op mijn vraag naar zijn ervaringen binnen bdsm liet even op zich wachten, ik had zijn vraag hiernaar uiteraard al inhoudelijk beantwoord. En toen het antwoord kwam omvatte dit 7 zinnen. Laat ik het er maar op houden dat mannen soms erg kort en bondig zijn, natuurlijk geeft zoveel bondigheid mij ook inzicht. Het vertelt me dat de ander vooral graag op zijn wenken bedient wordt, wil ontvangen zonder te geven, wil nemen zonder te investeren.
Dus besloot ik de knuppel in het hoenderhok te gooien en te vragen naar wat hij hoopte uit dit contact met mij te halen. En ik gaf tevens aan dat ik het gesprek erg moeizaam vond gaan.
Zijn antwoord liet niet lang op zich wachten, hij vond het jammer dat ik het gevoel omtrent ons gesprek had, hij had dat absoluut niet en hij hoopte op een kinky vriendschap waar af en toe koffie drinken mogelijk was en wie weet wat allemaal nog meer. Mits ik mij daar goed bij voelde uiteraard.
Dat is het moment dat er bij mij een alarmbel gaat rinkelen, de verwachtingen lijken toch anders te zijn dan zoals ze in eerste instantie gepresenteerd werden.
Ik schopte de knuppel nog wat verder het hok in en vroeg of hij deze kinky vriendschap met mij zonder mijn partner wilde opbouwen.
Gelukkig stelde hij me gerust, hij wilde niet tussen mij en mijn partner komen te staan en liet mij weten dat mocht er de mogelijkheid bestaan tot meer het mijn partner zou zijn die beslist of het met of zonder partner is…..
Eh….het werd me duidelijk. Deze meneer begreep geen moer van onze relatie dynamiek, en de kans dat hij oprecht interesse had mij als mens te leren kennen was zeer zeer klein. Dus in plaats van de knuppel nog een ronde hoenderhok te laten zien klom ik in mijn toetsenbord om een inhoudelijk en lang antwoord te schrijven. Ik wilde namelijk niet het mogelijk prettige contact om zeep helpen, en ik ben mij ervan bewust dat sommige mensen de bdsm wereld betreden en denken dat er standaarden zijn waar elke bdsm relatie aan voldoet.
Dus nam ik de moeite (en investeerde de tijd) om uit te leggen dat niet elke bdsm relatie zo in elkaar steekt dat de Dom bepaalt zonder inspraak van de sub, en dat in het geval van Grey en mij wij samen beslissen of we iemand toelaten in onze bdsm beleving. En dat het voor ons belangrijk is dat die ander of anderen een toegevoegde waarde voor onze bdsm beleving en relatie moet hebben. We bewandelen geen solo paden los van elkaar, nu is dat iets dat ik de lezers die ons een beetje kennen niet hoef te vertellen uiteraard.
Ik legde ook nog uit dat het voor mij geen stap is die ik zomaar zet, een ander toelaten in dat meest intieme en kwetsbare stukje van onze relatie én van mij. Al vijftien jaar geef ik mij aan één man, het is de geborgenheid die daarin besloten ligt die maakt dat ik mij volledig kan openstellen en alles geef. Een ander er in toelaten is niet zomaar iets, dat rommelt aan dat gevoel van geborgenheid en veiligheid, dat versterkt het gevoel van kwetsbaarheid. Dat is iets waar een ander zich bewust van dient te zijn, en bovenal heb ik het nodig (voor ik een ander toe kan laten) dat die ander interesse in mij als mens toont. Ik ben geen gelegenheids sub die eventjes uit de kast getrokken wordt om haar truukjes te tonen.
Nadat ik dit alles uitgelegd had voegde ik er aan toe dat om verder te gaan in het ontwikkelen van vriendschappelijk contact ik het nodig had te merken dat er interesse was om mij als mens te leren kennen en de gesprekken niet gestuurd werden door de geile prikkels die boven kwamen drijven bij het zien van mijn foto’s.
Ik voegde nog toe dat de bal nu bij hem lag en was ook duidelijk omtrent mijn verwachtingen waarbij ik toevoegde dat oppervlakkige antwoorden mij niet zouden uitnodigen het contact verder uit te bouwen.
Er kwam een enthousiaste reactie vol begrip terug, uiteraard met de nodige bevestigingen omtrent mijn standpunten en de mededeling dat ik alles mocht vragen.
Het enige dat ik op dat moment dacht was ‘vriend, de bal ligt voor jouw neus en je laat ‘m liggen’
En de bal bleef daar liggen, ik ging er niet heen om hem te halen, ik vroeg ook niet waar de bal was. Dus na een paar dagen kwam er een opmerkelijk mailtje binnen, het was hem opgevallen dat ik al enkele keren online was geweest maar niet meer gereageerd had waar hij de conclusie getrokken had dat ik geen interesse meer had en hij wenste mij uiterst vriendelijk nog een fijne tijd (gevolgd door … wat mij echt kan irriteren).
Ik heb toch nog maar even gemeld dat het gesprek voor mij teveel voelde als aan hem moeten trekken om de mailwisseling gaande te houden en natuurlijk heb ik hem ook een fijne tijd met mooie ontmoetingen toegewenst.
Zonder open einde 😉
Zinnestrelend 
Plaats reactie