De laatste tijd merk ik er meer en meer moeite mee te hebben wanneer ik profielen tegenkom die gevuld zijn met foto’s van de (spel)partner(s) maar waar de foto van de (veelal) dominant zelf mist.
Het stoort me omdat er iets aan wordt ontleend, de foto’s spreken uit: ‘kijk eens wat een prachtsub ik heb’ of ‘zie eens hoe ver ik bij mijn eigendom heb mogen gaan’ of ‘kijk eens hoe open en beschikbaar ze voor me was’ en daar ontleent de persoon in kwestie iets aan. De mate van dominantie, de persoonlijke identiteit of soms de intensiteit van de relatie, soms een bevestiging van wat men uit wil dragen, of een neerzetten van een beeld van wat men zoekt.
Natuurlijk, ten dele begrijp ik het wanneer je blij bent met de ander, en dat je dit delen wilt. Misschien is het ook wel weer zoiets eigenzinnigs van mij, ik merk wel vaker moeite te hebben met dingen waar anderen nog niet eens bij stil staan.
Ik vind het jammer dat er een gemis aan creativiteit in zit, overigens zijn er die dit ruimschoots compenseren met eigen teksten. Maar ik heb het nu even over de keuzes die gemaakt worden bij het uploaden van foto’s en het beeld dat daarmee uitgedragen wordt.
Het werkte bij mij dermate sterk door dat ik een poosje geleden toen ik bij Grey aangaf dat onze D’s gestagneerd was en ik niet op deze manier verder wilde in de D’s, ik hem gevraagd heb een aantal foto’s van mij te verwijderen.
Het voelde niet meer goed dat hij mijn overgave en kwetsbaarheid tentoonstelde via zijn profiel. Lange tijd ben ik ermee bezig geweest om voor mijzelf te achterhalen wat dat gevoel nu was. Was het dat ik geen controle erover heb (mijn eigen foto’s kan ik op ieder moment verwijderen), was het dat ik het niet prettig vond dat hij met het tonen van mijn foto’s iets uitdraagt dat niet meer klopt met mijn gevoel?
Ik denk vooral het laatste, het maakte me boos dat zijn profiel eruit zag alsof er niets veranderd is, waarschijnlijk was dat doorslaggevens in mijn gevoel. Ook leidde dat tot de conclusie dat door foto’s van anderen op een profiel te plaatsen er iets ontleend wordt waar je zelf weinig verdienste aan hebt gehad.
Ja het klopt, zonder relatie of spelmoment was die foto niet mogelijk geweest, zonder die gewelddige rigger was dat mooie bondage moment niet mogelijk geweest, zonder overgave waren de markings niet mogelijk geweest.
Misschien is het dat wat me (ook) stoort. Bij het zien van een foto wordt daar niet bij stil gestaan, het mooie, geile of bijzondere wordt bejubeld. De plaatser van de foto’s krijgt complimenten, wordt op zijn/haar schouder geklopt omdat hijz/zij zoiets bijzonders in handen heeft of mogelijk heeft kunnen maken.
Het voelt een beetje als een omgekeerde wereld waar ik me niet in thuis voel.
Zelf probeer ik de laatste tijd met bewerkingen van mijn eigen foto’s (weliswaar gemaakt door Grey, dat klopt) een sfeer neer te zetten. Het is een poetisch uiten daar waar woorden me dat niet aanreiken.
Maar vooral is het iets van mij, gaat het over mij. En dat is denk ik wat ik mis wanneer er vooral foto’s gedeeld worden van een ander (en laat ik maar even zwijgen over de gejatte foto’s van internet).
Zinnestrelend 
Plaats reactie